Kościół Mariawitów w woj.mazowieckim

Jakże ogromne było moje zaskoczenie, gdy okazało się, że drzwi są otwarte i można wejść do środka. Gdy już weszłam zachwycił mnie klimat tego miejsca, kolorystyka, witraże przez które wpadały kolorowe promienie, zapach drewna, no i oczywiście stan obiektu.
Jak się później okazało miejscowa ludność dba o ten obiekt, co jest wspaniałą informacją, bo może uda mu się jeszcze trochę przetrwać.

Nie jestem niestety w stanie napisać kiedy obiekt został opuszczony, ale kiedy by nie był, wyobraźcie sobie taką plebanię przy katolickich kościołach, nie do pomyślenia. Wielkie plebanie, nowoczesne, drogie, z tym się najczęściej spotykamy, a tu, malutkie pomieszczenia przyklejone do skromnego kościółka, do mnie to przemawia. A do Was?

 Na koniec moich wywodów jeszcze kilka słów o samych Mariawitach.
Jest to grupa wyznań chrześcijańskich powstała w Polsce na przełomie XIX i XX w., oparta na objawieniu Miłosierdzia Bożego, którego miała dostąpić polska zakonnica Feliksa Kozłowska, która po objawienia w 1893 r. podjęła misję uzdrawiania polskiego duchowieństwa. Wspólnota działała początkowo ramach Kościoła rzymskokatolickiego zachowując jego zwyczaje i praktyk. Jednak w 1906 r. po ekskomunice nałożonej przez papieża Piusa X na założycielkę i księdza Jana Kowalskiego, została z niego wyłączona.
Mariawityzm jest wyznaniem oryginalnie polskim. Współcześnie około 30 tys. chrześcijan przyznaje się do wyznania mariawickiego. Wspólnoty mariawickie działają jednak nie tylko w Polsce, ale również w niektórych krajach Europy Zachodniej, Afryki czy obu Ameryk.
Skąd nazwa?
Pochodzi od łacińskich słów MARIAE VITAM, czyli Marii życie (naśladujący). Nazwa ta wyraża naśladowanie życia Matki Bożej.
Dewiza Mariawitów:
Wszystko na większą chwałę Bożą i cześć Przenajświętszej Maryi Panny.


Emblematy Mariawitów: