Kirkut - Karczew

Osadnictwo żydowskie w Otwocku i okolicach sięga XVIII w. Gmina żydowska w Karczewie istniała już w 1794 r. W XIX w. Żydzi stanowili 30% mieszkańców miasta. Istniejący tu kahał (zgromadzenie, gmina żydowska) posiadał własną synagogę, szkolę, szpital i mykwę. Na początku XX w. Żydzi stanowili już 60% mieszkańców Otwocka. W dwudziestoleciu międzywojennym Otwock stał się ulubionym żydowskim sanatorium gruźliczym. Powstały liczne ośrodki z koszerną kuchnią oraz cztery synagogi dla zaspokojenia potrzeb duchowych pensjonariuszy. Sytuacja zmieniła się radykalnie w czasie II Wojny Światowej. Na terenie Otwocka powstało drugie co do wielkości getto na Mazowszu (zlikwidowane w 1942 r., większość przebywających w nim Żydów zamordowano w Treblince). W Karczewie również funkcjonowało getto oraz obóz pracy. Po społeczności żydowskiej zamieszkującej te tereny pozostały jedynie dwa kirkuty, jeden w Otwocku i drugi w Anielinie. Kirkut w Otwocku-Anielinie powstał na początku XX w. Chowano na nim mieszkańców, ale i kuracjuszy. Jeszcze do niedawna kirkut niknął pochłaniany przez roślinność i niszczony prze ludzi, którzy wykorzystywali macewy, jako materiał budowlany. Kres temu położył Komitet Pamięci Żydów Otwockich i Karczewskich (2002). Według inwentaryzacji zachowało się 1200 nagrobków. Spis wszystkich nagrobków znajduje się na stronie: http://cemetery.jewish.org.pl/otwock/. MACEWY I SYMBOLIKA Najczęściej na nagrobkach pojawiają się menora (siedmioramienny kandelabr) i gwiazda Dawida. Często pojawiają się symbole donoszące się do zawodów: -dłonie złączone w geście błogosławieństwa - kapłan, -dzban z misą - lewita (pomocnik kapłana), -wąż Eskulap - lekarz, -księga, korona trzymana przez lwy/gryfy (symbol Tory) - rabin i uczony w piśmie. Dla nagrobków kobiecych charakterystyczne są świeczniki (kobiety zapalały świece szabatowe). Wyrzeźbione na macewie złamane drzewo, to metafora śmierci, często tragicznej. Zwierzęta symbolizuję niektóre imiona, np. lew - Juda, gołąb - Jona, studnia - Rachela.