Love kills, czyli tragiczna historia pewnej miłości - Warszawa

Jest 1 lipca 1890 roku, piękny dzień dla wielu mieszkańców Warszawy, jednak jak bardzo tragiczny dla pewnej pary...
Ale zacznijmy od początku...
Maria Wisnowska nazywana była Carmen z Nowogrodzkiej. Urodziła się 23 grudnia 1861 r.

Już od najmłodszych lat przejawiała ogromny talent aktorski. Debiutowała w szkolnych teatrzykach, natomiast prawdziwy debiut miał miejsce na scenie we Lwowie, "Wisienka" (tak ją zdrobniale nazywano) miała wtedy 22 lata. Po dwóch latach wróciła do Warszawy, zaczęła grać w Teatrze Rozmaitości. Ze względu na talent bardzo szybo pięła się po szczeblach kariery, publiczność ją kochała, a ona kochała teatr, miłość (a raczej sex) i śmierć. Fascynowały ją trucizny i broń, lubiła wyobrażać sobie swój pogrzeb, lubiła o nim mówić, chciała umrzeć na scenie.
Maria przyjmowała w swoim mieszkaniu wielu mężczyzn, igrała z ich uczuciami, bawiła się nimi.
Do czasu...
W życiu Marii pojawił się nagle Aleksander Barteniew - carski huzar. Rosyjski oficer przychodził na każdy spektakl Wisienki, patrzył na nią z zachwytem, wysyłał kwiaty. W końcu młoda aktorka uległa wdziękowi młodszego od siebie Rosjanina i zaczęła się z nim spotykać. Młodzieniec wynajął mieszkanie w kamienicy, z której zdjęcia możecie obejrzeć w tym poście.
Jest 30 czerwca 1890 r. Kochankowie spotykają się w mieszkaniu oficera. Początkowo nastroje są pozytywne, przekąski, wino, pieszczoty, kiedy Maria zaczyna mówić o trudnej sytuacji w jakie się znaleźli. Aleksander nie może zostać mężem Marii, to by był zbyt duży mezalians, Barteniew jest załamany. Jego stan się pogłębia, kiedy aktorka zaczyna mówić o wyjeździe za granicę. W końcu obydwoje postanawiają popełnić samobójstwo. Mikstura przygotowana przez zafascynowaną śmiercią aktorkę okazuje się być zbyt słaba (mieszanina opium i chloroformu). Aleksander sięga po broń i strzela ukochanej prosto w serce, kula przebija płuco, serca i zatrzymuje się w kręgosłupie.
Maria umiera na miejscu, Ma niespełna 30 lat.
Barteniew jednak nie strzela po raz drugi. Udaje się do swojego pułku i informuje rotmistrza Aleksandra Lichaczowa a tym, co zrobił. Barteniew zostaje aresztowany, funkcjonariusze pozostawiają go po przesłuchaniu samego z bronią, żeby ten honorowo odebrał sobie życie, tak się jednak nie dzieje. Aleksandra broni najlepszy rosyjski adwokat Fiodor Plewako.
Ostatecznie Aleksander Barteniew zostaje uznany winnym (22 luty 1891 r.), a karą jest życie 8 lat w katordze i 7 lat na Syberii.
W końcu car ułaskawił huzara, a karę zamienił na służbę na Kaukazie, po której Aleksander wrócił do rodzinnego domu, nigdy się nie ożenił. Podobno przyjechał do Warszawy i często był widywany przy grobie Marii (na Powązkach) w stroju włóczęgi. Zmarł w 1932 r.

 Według opowiadań mieszkańców okolicznych kamienic w oknach garsoniery pojawia się czasem po zmroku postać kobiety w sukni z innej epoki, jeśli tylko ktoś ją zauważy, znika...

Maria Wisnowska
fot. internet

Maria i Aleksander
fot. internet

fot. internet

Ciało Marii
fot. internet

Maria podobno zostawiła list pożegnalny do swojej matki:
"Człowiek ten postąpił sprawiedliwie, zabijając mnie...
Ostatnie pożegnanie dla drogiej, świętej matki i Aleksandra...
Żal mi życia i teatru...
Matko moja biedna, nieszczęśliwa przebaczenia nie błagam, umieram bowiem nie z własnej woli...
Matko, zobaczymy się jeszcze tam, w górze.
Czuję to w ostatniej chwili.
Nie igra się z miłością."

Grób Marii na warszawskich Powązkach
fot. internet