Dwór - BD

Dwór położony jest w bardzo zaniedbanym parku o powierzchni 3,5 ha, za którym znajdują się zabudowania gospodarcze: czworak, obora i spichlerz z XIX w.
W 1845 r. zabudowań było znacznie więcej, w literaturze znaleźć można spis mówiący o 14 budynkach, w tym "wyskoki na 7,5 łokcia, długi na 42 łokcie, szeroki na 22,5 łokcia, masywnie murowany, kryty gontem pałac z 16 pokojami". 
W miejscu, gdzie mieścił się folwark początkowo funkcjonowała huta szkła.
Folwark istnieje na stronach ksiąg historycznych już od pierwszej połowy XVII w., należał wtedy do rodziny Plichtów herbu Półkozic. Kolejnymi właścicielami byli Kobierzyccy herbu Nałęcz, a następnie do Katarzyny z Siemińskich Zarembiny (koniec XVIII w.). Potem majątek bardzo często zmieniał właściciela. Dopiero w 1865 r. dwór przejął Teodor Jelnicki, który zmarł w 1902 r. przekazując dobra swojemu synowi Zygmuntowi, który mieszkał tu aż do II wojny.
W czasie wojny folwark wraz z dworem przejęli Niemcy, a po jej zakończeniu gospodarstwo przeszło na własność Skarbu Państwa i zostało częściowo rozparcelowane. We dworze umieszczono biura Państwowego Gospodarstwa Rolnego (później Kombinatu Rolno-Przemysłowego w Niechcicach) oraz mieszkania dla pracowników. 
W 2007 r. dwór wrócił do prawowitych właścicieli (spadkobiercy Zygmunta Teodora Jelnickiego, który zmarł w 1963 r.), którzy sprzedali go obecnemu właścicielowi.

Badania archeologiczne prowadzone we dworze w 2010 r. wykazały, że najstarsza część obiektu, to obecny korpus główny wzniesiony przed 1837 r.