Bliźniacze schrony kolejowe - muzeum kontra urbex, życie kontra zapomnienie...

 Konewka, niewielka miejscowość w województwie łódzkim. To właśnie tu zobaczyć można schron kolejowy w pełnej okazałości. Piszę w pełnej, ponieważ przerobiony została na muzeum.
 Muzeum składa się z kompleksu schronów, w skład którego wchodzą:

  1. Schron kolejowy o długości około 385 metrów.
  2. Dwa schrony bojowe.
  3. Schrony techniczne.

 Budowę kompleksu realizowała od kwietnia do października 1940 roku Organizacja Todt.
 Schron ma przy podstawie 15 m i 9 m wysokości. Wnętrze tunelu (6 m wysokości) zawiera tory kolejowe z rampami po bokach.




 Obecnie schron został wydzierżawiony od Lasów Państwowych przez osobę prywatną.






 Wyobraźcie sobie, że w pewnej rodzinie przychodzą na świat bliźnięta. Na początku swojego życia są traktowane przez rodzinę w ten sam sposób, ale z biegiem lat jedno z dzieci zostaje skazane na śmierć przez zapomnienie. Czy to nie okrutne???
Taki los spotkał jeden z bliźniaczych schronów Anlage Mitte. Dlaczego? może dlatego, że jest 50 m krótszy, a może dlatego, że nie jest prosty... A jak Wam się wydaje? Dlaczego jedno z "wojennych bliźniąt" tętni życiem, a drugie umiera samotnie, zapomniane, niszczone, odwiedzane jedynie przez zabłąkanych "turystów"?












































Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Willa Zosinek - Milanówek

Obraz
Willa wybudowana około 1913 r. dla rodziny Żeromskich (Władysław - brat stryjeczny Stefana Żeromskiego). Obiekt z zewnątrz robi piorunujące wrażenie, jest majestatyczny i potężny, jednak w środku, serce pęka... Możliwe jest poruszanie się jedynie po piwnicy i parterze, ponieważ schodów na piętro już nie ma. W środku panuje mrok, zapach nie zachęca do dłuższych spacerów, a ogólny stan budynku skłania do refleksji. Dlaczego tak piękny budynek popadł w taką ruinę i popada dalej? Dlaczego nikogo nie obchodzi los willi?  Dlaczego kolejny zabytek musi zniknąć na zawsze???
Czytaj więcej

Cmentarzysko samochodów N.

Obraz
Niedaleko Warszawy, w samym środku lasu natknęłam się na cmentarzysko niechcianych i zapomnianych samochodów. Stało ich tam kilkadziesiąt, a może więcej. Zjadane przez rdzę, z powybijanymi szybami, bez kół i elementów karoserii, ten widok wyciskał łzy z oczu... Kiedyś ukochane auta, woziły na wakacje, do pracy, na randki, a teraz niechciane, porzucone, umierają wspólnie w ciszy pogodzone ze swoim losem. Serce pęka z żalu patrząc na nie, kiedyś "potężne demony szos", teraz bezużyteczne śmieci, przepędzone z przydomowych garaży przez nowsze i bardziej luksusowe modele. Najprawdopodobniej cmentarzysko zostanie zlikwidowane na potrzeby budowy drogi, a auta trafią pewnie na złom, gdzie ich życie dobiegnie końca...
Czytaj więcej

Love kills, czyli tragiczna historia pewnej miłości - Warszawa

Obraz
Jest 1 lipca 1890 roku, piękny dzień dla wielu mieszkańców Warszawy, jednak jak bardzo tragiczny dla pewnej pary... Ale zacznijmy od początku... Maria Wisnowska nazywana była Carmen z Nowogrodzkiej. Urodziła się 23 grudnia 1861 r. Już od najmłodszych lat przejawiała ogromny talent aktorski. Debiutowała w szkolnych teatrzykach, natomiast prawdziwy debiut miał miejsce na scenie we Lwowie, "Wisienka" (tak ją zdrobniale nazywano) miała wtedy 22 lata. Po dwóch latach wróciła do Warszawy, zaczęła grać w Teatrze Rozmaitości. Ze względu na talent bardzo szybo pięła się po szczeblach kariery, publiczność ją kochała, a ona kochała teatr, miłość (a raczej sex) i śmierć. Fascynowały ją trucizny i broń, lubiła wyobrażać sobie swój pogrzeb, lubiła o nim mówić, chciała umrzeć na scenie. Maria przyjmowała w swoim mieszkaniu wielu mężczyzn, igrała z ich uczuciami, bawiła się nimi. Do czasu... W życiu Marii pojawił się nagle Aleksander Barteniew - carski huzar. Rosyjski oficer przych
Czytaj więcej